Chrzest jest pierwszym i najpotrzebniejszym sakramentem, który czyni nas dziećmi Bożymi i członkami Kościoła katolickiego. Ale sam chrzest nie wystarczy. Dziecko Boże powinno się rozwijać ku pełni dojrzałości. Sakramentem chrześcijańskiej dojrzałości jest bierzmowanie, w którym Chrystus udziela nam swojego Ducha Świętego. Chrześcijaninem jest się w takim stopniu, w jakim uczestniczy się w życiu Chrystusa, do prowadzenia którego człowiek jest namaszczony Duchem Świętym. Jest to Duch prawdy i miłości, Duch odwagi do dawania świadectwa, Duch odpowiedzialności za rozwój Kościoła, Duch obecności Chrystusa w świecie.

Bierzmowanie podobnie jak chrzest wyciska w duszy chrześcijanina duchowe znamię, czyli niezatarty charakter. Dlatego ten sakrament można przyjąć tylko raz w życiu. Sakrament bierzmowania może i powinien przyjąć każdy ochrzczony. Aby godnie przyjąć sakrament, należy być w stanie łaski uświęcającej, odpowiednio przygotowanym i zdolnym do świadomego odnowienia przyrzeczeń chrzcielnych. Istotnym obrzędem bierzmowania jest namaszczenie krzyżmem świętym czoła ochrzczonego wraz z włożeniem ręki przez szafarza (biskupa) i słowami: "PRZYJMIJ ZNAMIĘ DARU DUCHA ŚWIĘTEGO". Zaniedbanie przyjęcia tego sakramentu jest wielką stratą, utratą rozwoju do pełni, jaką zamierzył dla nas Bóg.

Świadkami bierzmowania z zasady powinni być rodzice chrzestni kandydata, a gdy jest to niemożliwe, wówczas inni wierzący, bierzmowani i praktykujący katolicy, ale nie rodzicie kandydata. W czasie obrzędów sakramentu świadek kładzie prawą dłoń na ramieniu kandydata na znak, że będzie go wspierał radą i czynem w życiu zgodnym z wyznawaną wiarą.

Przygotowanie młodzieży odbywa się podczas specjalnych katechez urządzanych w parafii.