Myśli na niedzielę i nie tylko… 

Dobrze się zapowiadało… a wyszło, jak wyszło!

Miała być wielka radość, a nadszedł jakiś dramat, jak wtedy, gdy pośród radosnej zabawy dziecko potknęło się i rozbitą butelką czy szklanką przecięło tętnicę szyjną. Zmarło! Taka tragedia, takie nieszczęście. Nie tego oczekiwali rodzice i zaproszeni goście. A tak dobrze się zapowiadało!

Miało być wielkie szczęście zaczęte w garniturze i białej sukni, a po niewielu latach rozwód, sąd biskupi, sprawa o orzeczenie nieważności małżeństwa. Albo przynajmniej nie takie szczęście, jakiego się spodziewali. Być może zabrakło tego, o czym pisał św. Paweł Efezjanom i do czego nawiązywał papież Franciszek, by nie kłaść się spać bez pojednania. A tak dobrze się zapowiadało!

Miała być radość z większego komfortu podróżowania. Nowy, lepszy i ponoć bardziej bezpieczny samochód – a tu wypadek i szpital, albo i cmentarz. Tragedia, nieszczęście – a tak dobrze się zapowiadało.

Ważna nauka Jezusa dla nas: sługa, który zna wolę swego pana, a nic nie przygotował i nie uczynił zgodnie z jego wolą, otrzyma wielką chłostę. Jezus zaprasza cię, wzywa cię, byś zostawił swój ślad w życiu, ślad, który naznaczyłby twoją historię i historię tak wielu. Jaki to ma być ślad?  Świętość.

Oby to, co się dobrze zapowiada w TWOIM życiu równie dobrze kiedyś skończyło się – w niebie.

Człowiek codziennie wychodzi na pustynię I nie zna granic tej pustyni.
I codziennie kuszony jest człowiek, I nie zna granic tej pokusy.
I codziennie walczy ze złem, I nie zna granic tego zła.
(Roman Brandstaetter, Kuszenie na pustyni)