Myśli na niedzielę i najbliższy czas...

Wyobraźmy sobie telefon komórkowy, jakiś najnowszy model, taki, który ma wszystkie możliwe opcje oprócz jednej rzeczy – nie można przy jego pomocy nigdzie zadzwonić. Czy taki telefon może się nam na coś przydać? Wydaje się, że nie, że jest zbędny, a na pewno trudno go wtedy nazywać telefonem.
Nasz organizm działa na zasadzie podobnej do telefonu komórkowego. Po pierwsze, składa się z komórek. Po drugie, aby zadziałał, musi mieć „naładowaną baterię”, to znaczy do poszczególnych komórek naszego organizmu, które tworzą narządy i układy, musi być dostarczona energia z zewnątrz, aby mogły ją oddawać w postaci ciepła, czucia, ruchu, myślenia itp. Funkcjonowanie organizmu to nie wszystko, co należy do zadań człowieka. Ma on jeszcze możliwość porozumienia się z innymi. Za tę funkcję też odpowiedzialne są pewne komórki. U każdego działają trochę inaczej, ale trudno sobie wyobrazić kogoś bez możliwości jakiegokolwiek kontaktu z innymi. To bowiem włącza nas w sieć ludzi żyjących wokół. Są jeszcze pewne komórki, które odpowiadają za kontakt człowieka z Bogiem. To komórki duchowe, czyli komórki wiary. Bóg sam umieścił je w naszym wnętrzu, a ich działanie jest podobne do działania karty SIM w telefonie komórkowym, ponieważ pozwalają nam na utrzymywanie stałego kontaktu ze Stwórcą. Podobnie jak nie da się zadzwonić do naszych znajomych bez karty SIM podłączającej telefon do sieci, tak nie da się utrzymywać stałego kontaktu z Bogiem bez sprawności naszych komórek wiary. Na tym bowiem polega wiara – to utrzymywanie stałego kontaktu z Bogiem.
Życie bez Niego jest podobne do posługiwania się telefonem komórkowym bez karty SIM. To jest co najwyżej tylko zabawka, nic więcej. Z kolei życie z Bogiem to posiadanie telefonu, którym można zadzwonić wszędzie, chociaż nie jest to takie proste – wtedy trzeba zadbać o kartę SIM, doładować konto, płacić za połączenia, niekiedy brakuje pieniędzy… Jednak jak trudno wyobrazić sobie życie bez telefonu komórkowego, tak trudno wyobrazić sobie życie bez Boga. Na tym polega wiara.  Trzeba dbać o „swoją kartę SIM”. Wielki Post to czas „doładowania” komórek wiary, tak aby można było później aktywnie nawiązywać połączenia z Bogiem i je odbierać.

Nasza diecezja wstępuje na drogę odnowy Kościoła i życia rodzinnego oraz społecznego. Drogę tę wyznacza sześć kroków, które wskazał Jezus w 18 rozdziale Ewangelii wg św. Mateusza. Poszczególne kroki będziemy podejmować w najbliższych miesiącach:

I. Prostota i otwartość (kwiecień)
II. Dobry przykład (maj)
III. Troska o ubogich (czerwiec)
IV. Braterskie upomnienie (wrzesień)
V. Wspólna modlitwa (październik)
VI. Przebaczenie i pojednanie (listopad). Krok I: prostota i otwartość.  W realizacji „kroku I” – dominuje postulat praktykowania prostoty życia i otwartości na Boga i drugiego człowieka (zob. Mt, 18, 1-5). Propozycja inicjatyw na najbliższy czas, to zadania, jakie stają przed nami w najbliższym czasie, m.in.: (1) coraz pełniejsze otwieranie się na Boga i drugiego człowieka; (2) żarliwsza codzienna modlitwa; (3) życie Słowem Bożym; (4) empatyczne podejście do drugiego człowieka i otwarcie się na niego; (5) praktykowanie cnoty gościnności.